Ik wil echt iets van mijn leven maken.

Ik wil echt iets van mijn leven maken.

Kiezen voor de snelle kilo’s? Geen optie meer. Ingrid stijdt al bijna 25 jaar met haar gewicht als ze 4 jaar geleden besluit het roer om te gooien. Met veel succes valt ze 35 kg af met een koolhydraatarm dieet. 2 jaar later is ze weer 25 kg aangekomen. Via een nieuw project is er een kans om haar koolhydraatarm dieet te combineren met een personal trainer. Volledig vergoed. Maar ze weet het: ‘Als ik daarvoor kies kom in weer in een cirkel van lijnen, afvallen en weer aankomen terecht.’ ‘Ik wil verder.’ Ik wil echt iets van mijn leven maken.’

Opeens is het kwartje gevallen. Geen dieet meer. Fijn. Maar dan valt het flink tegen. Ingrid loopt met haar ziel onder de arm. ‘Ik vond geen rust in mijn hoofd.’ ‘Wat ik wel heel erg had gehoopt.’ ‘De eetbuien bleven komen.’ Via een blogartikel op het internet las ze dat afleiding zoeken een eetbui kon voorkomen. Dan maar naar buiten. Als Ingrid met haar onrust en onzekerheden wandelt komt ze tot rust. Er komt ruimte in haar hoofd.

Ze reflecteert op de rode draad, die het eten heeft gehad in haar leven. ‘Heb ik nou een eetstoornis?’ ‘Nou, niet meteen.’ ‘Kan ik gewoon geen ‘nee’ zeggen of heb ik geen doorzettingsvermogen dat ik het lijnen niet volhoudt?’ ‘Er moet toch een antwoord zijn?’ ‘De diëten die ik tot nu toe heb gedaan hebben me niks gebracht.’

Toen keek Ingrid verder en via de site emotie eten de baas kwam ze bij mijn praktijk terecht. ‘Na het eerste telefoongesprek wist ik dat dit goed was.’ ‘Ik heb me gelijk ingeschreven voor een individueel traject.’ ‘Het werd een bijzondere tijd.’

Met een open blik is ze erin gestapt. ‘Er vielen zoveel dingen op z’n plek.’ ‘Het gebruiken van je ‘kritische stem’ om 1 overtreding (lees 1 koekje) te veroordelen.’ ‘De dwarse houding die bij mij naar bovenkomt als iemand begint over mijn gewicht.’ ‘Voor mij een reden om een hele zak chips leeg te eten.’ ‘En ook, dat ik inderdaad zelf verantwoordelijk ben, maar op een hele andere manier dan dat ik tot nu toe had ervaren.’

Ingrid kwam er tijdens de gesprekken pas achter wat ze echt voelde. In plaats van het weg eten van lastige gevoelens, kwam ze deze gevoelens onder ogen. ‘Ik dacht altijd, dat er dan een beerput open getrokken zou worden.’ ‘Maar dat viel mee.’ ‘Ik voelde me soms wel slecht maar voornamelijk opgelucht.’

‘Mijn eerste focus was het onder controle krijgen van mijn vreetbuien. Judith zegt altijd netjes eetbuien maar het zijn gewoon vreetbuien. Toen dat een stuk minder werdt kon ik eindelijk gaan denken aan afvallen. Eindelijk durfde ik weer op de weegschaal. Wat bleek? Ik was al 5 kg kwijt. Toen heb ik doorgepakt door ook mijn dagelijkse voeding op orde te krijgen.’

‘Inmiddels ben ik 17 kg afgevallen. Dat heeft me een jaar gekost maar dat geeft niks. Ik weet nu dat ik de controle heb en niet het dieet of mijn eetbuien. Ook ben ik bezig met een nieuwe opleiding, waarbij ik binnen ons bedrijf, collega’s mag coachen. Dat had ik een jaar geleden echt niet gedurft. Mijn zelfvertrouwen is echt gegroeid.’

‘Ik ben bezig echt iets van mijn leven te maken. Door te werken aan de oorzaak van mijn gewichtsprobleem. Ik ben er nog niet, maar gek genoeg heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt. Dat had ik vroeger nooit.’

Het traject. Ingrid heeft drie maanden intensieve begeleiding gehad om van het emotie eten af te komen. Daarna kwam ze, een jaar lang, elke drie weken op mijn spreekuur om het ‘bij’ te houden. Recent hebben we het traject afgesloten en ik wilde haar verhaal graag delen.